ECE'YE MEKTUPLAR

Önsöz

Sevgilim ece, bu dünyadan ne zaman giderim bilmiyorum. Gitmeden önce seninle paylaşmak istediklerim var. İstedim ki yıllarca özlemini çektiğim anne, sırdaş, kılavuz, şevkat eksikliğini sen hiç yaşama.  Burada anlatacaklarım ve yazacaklarım sana kılavuzluk etsin. Işık olsun. Ne zaman sıkılsa yüreğin, çıkamazsan bir olayın içinden yazdıklarımı oku teyzem. Tutun onlara. Onlar seni güzele ve ferahlığa götüreceklerdir.

Yazılarım da ki konular biraz daldan dala olabilir. Bunları sonra istif leye biliriz. Biraz kendimi, biraz başka insanları anlatacağım. Şunu bil ki ece insanların duygu ve düşünceleri yüzyıllardır değişmedi. Yaşanan her türlü olayın bıraktığı duygular hep ortaktı. Birazda buna dayanarak sana yazmak istedim. Değişen teknolojiydi. Hayatı kolaylaştırmak adına yapılan yeniliklerden başka geriye ne kalıyorsa asırlardır değişmedi. Bir çocuğun doğumu, büyümesi toplumda aile ve okulla başlayan eğitim süreci. İş süreci, evliliği, insan ilişkileri... devir daim yapan ve insanın yürümesi gereken yollardır. İşte bu yollardan ilerlerken karşılaştıkları. Yaşadığı duygular, düşünceleri kimi zaman nasihat biçimin de, kimi zamanda yaşanılan hikayeler şeklinde karşına çıkacak. Ben, sen bu dünyada yok iken hep bir şeyler yazmak isterdim. Sen geldikten sonra bu konuda cesaretim arttı. Burada yazılanları senin nezdinde kılavuzu olmayan kız çocuklarına adamak isterim. 

Not: Ece benim yıllarca hayalini kurduğum fakat bana değilde kız kardeşime nasip olan. ona gittiğimde yüreğim sevgiliye koşan bir aşık gibi pır pır eden ve şuan da 5 yaşında hayatı yeni algılamaya başlayan dünya güzeli bir kız çocuğu.